AA
A
zapisz się do newslettera: 
Podejmij Działanie

Helsińska Fundacja Praw Człowieka interweniuje ws. transpłciowej osadzonej, której wstrzymano terapię hormonalną

♦ Helsińska Fundacja Praw Człowieka zwróciła się z interwencją do Dyrektora jednego z zakładów karnych w sprawie transpłciowej osadzonej, której wstrzymano możliwość kontynuowania terapii hormonalnej.

♦ Według przyjaciółki osadzonej i jej pełnomocnika, terapia hormonalna została wstrzymana po przeniesieniu osadzonej do tego zakładu karnego z innej jednostki do czasu konsultacji endokrynologicznej, której terminu jeszcze nie wyznaczono.

Pani X jest osobą transpłciową (typu M/K). Ze względu na dokonane samookaleczenie i wolę korekty płci, przyjmuje na stałe hormony żeńskie w dawce ustalonej przez lekarza, pozwalające utrzymać prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Dotychczas, pomimo pobytu w różnych jednostkach penitencjarnych, wystawiane recepty były realizowane, a deklaracje p. X były traktowane z poszanowaniem.

Do HFPC zgłosiła się przyjaciółka osadzonej, według której, od momentu przeniesienia p. X do kolejnego zakładu karnego, wstrzymano możliwość realizowania przepisanych recept do czasu konsultacji z endokrynologiem, co w dającej się przewidzieć przyszłości oznacza dla osadzonej poważne zagrożenie zdrowia.

HFPC interweniuje ws. osadzonej i wskazuje na obowiązki wynikające z potrzeby zapewnienia odpowiedniego poziomu opieki medycznej osadzonym

Jak podkreśla Helsińska Fundacja Praw Człowieka w piśmie skierowanym do jednego z zakładów, ochrona transpłciowych więźniów jest kwestią niezwykle istotną nie tylko z perspektywy poszanowania podstawowych praw człowieka, ale także zapewnienia bezpieczeństwa danej osobie. Osoby transpłciowe znajdują się w grupie szczególnie narażonej na dyskryminację zarówno ze strony współosadzonych, jak i pracowników Służby Więziennej.

W swojej interwencji HFPC powołuje się na Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, która nakłada na władze publiczne zwiększoną odpowiedzialność za stan zdrowia osadzonych, zwłaszcza że choroba może zintensyfikować normalne cierpienia wynikające z pobytu w izolacji penitencjarnej. Wyraźne pogorszenie się stanu zdrowia w czasie – nawet krótkotrwałego – pozbawienia wolności może stanowić istotny argument na rzecz stwierdzenia naruszenia art. 3 Konwencji, mówiącego o tym, że „nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu”.

Jak podkreśla Fundacja Helsińska, choroba osadzonego/ej nie wyklucza możliwości odbywania kary, ale nakłada na państwo obowiązek zapewnienia dostatecznego poziomu leczenia. Poziom pomocy medycznej musi być zawsze adekwatny do natury choroby i zasad jej leczenia.

Helsińska Fundacja Praw Człowieka zwróciła się z prośbą do szefa placówki, w której odbywa karę p. X o umożliwienie przyjmowania leków przez osadzoną na podstawie dotychczasowej terapii przy zapewnieniu odpowiedniej opieki lekarskiej.

 

Do pobrania:


Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Dowiedz się więcej jak je wyłączyć.
Przejdź do paska narzędzi