Kobieta w ciąży w areszcie śledczym – opinia HFPC

HFPC złożyła wniosek do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka o wyrażenie zgody na przygotowanie opinii przyjaciela sądu w sprawie skarżących Ewy Skowrońskiej – Dziedzic i Izabeli Dziedzic przeciwko Polsce (skarga nr 32420/07). Skarga dotyczy naruszenie zakazu nieludzkiego lub poniżającego traktowania oraz prawa do poszanowania życia rodzinnego kobiety aresztowanej w dziewiątym miesiącu ciąży. 

Od sierpnia 2000 do lutego 2005 r. skarżąca pracowała jako księgowa w spółce należącej do MD. We wrześniu 2004 r. MD został aresztowany pod zarzutem korupcji.

W listopadzie 2006, o szóstej rano, funkcjonariusze Centralnego Biura Śledczego zatrzymali skarżącą w Krakowie w mieszkaniu jej męża.  Skarżąca była w tym czasie w dziewiątym miesiącu ciąży. Przy zatrzymaniu powiedziała funkcjonariuszom, że kilka tygodni wcześniej była hospitalizowana ze względu na komplikacje zdrowotne. Mimo to przewieziono ją do prokuratury w Katowicach, gdzie została zbadana przez lekarza. Lekarz wydał opinię, że stan zdrowia skarżącej nie stanowi przeciwwskazań do jej przesłuchania i zatrzymania.  Skarżąca twierdzi, że przed przesłuchaniem prokurator powiedział, że w najgorszym wypadku  zostanie ona przetransportowana  do  oddalonego o 550 km aresztu śledczego. Skarżąca zrozumiała to jako zagrożenie w przypadku braku obciążenia szefa swoimi wyjaśnieniami.

Po przesłuchaniu skarżącej postawiono jedenaście zarzutów. Około 8 wieczorem, skarżąca została przewieziona z prokuratury do sądu, który wydał postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. W postanowieniu Sąd stwierdził, że istnieje możliwość, że skarżąca może utrudniać prowadzenie postępowania i że czynności dowodowe muszą być przeprowadzone przy udziale skarżącej.

Następnie skarżąca została przewieziony do zakładu karnego w Grudziądzu, oddalonego o 550 km od miejsca zamieszkania. Nie umożliwiono jej odpoczynku,  dlatego nie spała łącznie 40 godzin. Skarżąca przebywała w skrzydle przystosowanym dla kobiet w ciąży. W szpitalu dano jej bieliznę, ale już nie zapewniono jej obuwia, więc musiała nosić buty zimowe, które miała w chwili gdy została aresztowana.

W grudniu 2006 r., gdy pojawiły się komplikacje w trakcie ciąży, skarżąca została przewieziona do miejscowego szpitala. Pomimo pobytu skarżącej w szpitalu funkcjonariusze Centralnego Biura Śledczego weszli do jej pokoju w celu przeprowadzenia niektórych czynności dowodowych. Funkcjonariusze prowadzili działania pomimo tego, że skarżący w tym czasie rodziła. Skarżąca twierdzi, że funkcjonariusze byli obecni w jej pokoju przez około godzinę. Tego samego dnia po południu skarżąca urodziła córkę.

Skarżąca zarzuca naruszenie art. 3 Konwencji w związku z faktem, że została aresztowana na bardzo późnym etapie ciąży, przesłuchiwana przez cały dzień, a następnie transportowana w nocy do aresztu. Skarżąca podnosi także brak zapewnienia jej niezbędnych artykułów higienicznych. Twierdzi także, że była przesłuchiwana przez funkcjonariuszy podczas porodu. Dodatkowo, skarży się, że nie wolno było jej zobaczyć swego męża w ciągu całego okresu aresztowania, nawet po urodzeniu dziecka. Skarżąca podnosi także zarzut naruszenia art. 5 Konwencji ze względu na brak legalności decyzji o tymczasowym aresztowaniu.

Druga skarżąca (córka Ewy Dziedzic) zarzuca, że została pozbawiona wolności niezgodnie z artykułem 5 § 1. Obie skarżące zarzucają na podstawie artykułu 8, że ich prawo do poszanowania życia rodzinnego zostało naruszone, ponieważ zostały oddzielone od męża i ojca.