NSA oddalił skargę kasacyjną w sprawie zwolnionego ze służby policjanta

NSA oddalił w środę (9 maja) tygodniu skargę kasacyjną w sprawie M. B., byłego funkcjonariusza Policji, uznanego przez komisje lekarskie za całkowicie niezdolnego do służby. Komisje przypisały mu schorzenie, jedynie podobne do tego, na które cierpiał. Było to bezpośrednią przyczyną zwolnienia ze służby w Policji.

Komisje lekarskie uznały M. B. za niezdolnego do służby na podstawie załącznika do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 1991 r., w którym znajduje się wykaz chorób i ułomności, będący podstawą do wydawania orzeczeń w sprawie stopnia zdolności do służby. Podstawą orzeczeń lekarskich w sprawie M. B. jest przepis dotyczący krwotoku podpajęczynówkowego. Natomiast przebyty przez skarżącego krwotok śródmózgowy nie jest wymieniony w wykazie.

W grudniu 2010 r. Komendant Wojewódzki Policji w Rzeszowie zwolnił M. B. ze służby. WSA w lipcu 2011 r. oddalił skargę M. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji. Następnie M. B. wniósł skargę kasacyjną.

HFPC złożyła wniosek o dopuszczenie do udziału w charakterze organizacji społecznej w postępowaniu przed NSA i przedłożyła opinię przyjaciela sądu. HFPC podniosła, że WSA nie skontrolował legalności podstawy prawnej zaskarżonej decyzji, ponieważ nie wziął pod uwagę, że krwotok podpajęczynówkowy oraz krwotok śródmózgowy to dwa odrębne schorzenia. Zdaniem HFPC w sprawie doszło do naruszenia prawa dostępu do służby publicznej.

Na rozprawie przed NSA dr Adam Bodnar, przedstawiciel HFPC, wskazał na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z  listopada 2009 r. (sygn. P 61/08) i podkreślił dyskryminacyjny charakter rozporządzenia, związany z nieuzasadnionym automatyzmem podejmowania decyzji medycznych. Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodne z Konstytucją RP przepisy powodujące orzekanie o całkowitej niezdolności do pełnienia służby na skutek nosicielstwa wirusa HIV bez względu na stan zdrowia. Dr Adam Bodnar  podkreślił jednocześnie, że na skutek wadliwych decyzji komisji lekarskich, opartych na niewłaściwej podstawie prawnej, doszło do nieproporcjonalnego naruszenia prawa M. B. do dostępu do służby publicznej.

NSA nie podzielił argumentacji skarżącego oraz HFPC i oddalił skargę kasacyjną. W pierwszej kolejności NSA odniósł się do zarzutu skarżącego, że orzeczenie całkowitej niezdolności strony do służby nie jest równoznaczne z pojęciem trwałej niezdolności do służby.  Zdaniem NSA wykładnia systemowa nakazuje uznać te pojęcia za tożsame.

NSA nie dostrzegł również zastosowania w drodze analogii przepisu dotyczącego innego schorzenia niż to, które przebył skarżący. NSA stanął na stanowisku, że do jego zadań nie należy ocena kwalifikacji prawnej występującego u skarżącego jednostki chorobowej.  W opinii NSA wyłącznie komisje lekarskie są uprawnione do oceny tych kwestii.

Wyrok jest prawomocny.