Prawo nie chroni lokatorów „mieszkań mundurowych” przed eksmisją na bruk

W obecnym stanie prawnym brakuje rozwiązań prawnych obejmujących powszechnym standardem ochrony praw lokatorów funkcjonariuszy mundurowych oraz ich rodziny. Chodzi o osoby zamieszkujące lokale będące w dyspozycji ministra spraw wewnętrznych lub podległych mu organów, jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz pozostających do dyspozycji Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu.
Zasady i tryb opróżniania tych lokali regulują przepisy odrębne w stosunku do ustawy o ochronie praw lokatorów wyłączając jej zastosowanie. W praktyce oznacza to, że osobom obowiązanym do opróżnienia lokalu (w tym kobietom w ciąży, niepełnosprawnym, obłożnie chorym) nie są dostarczane lokale zastępcze (tymczasowe) chroniące przed eksmisją na bruk.

Helsińska Fundacja Praw Człowieka wystąpiła w tej sprawie do Premiera, Ministra Spraw Wewnętrznych i Ministra Sprawiedliwości. Zdaniem HFPC, eksmisja na bruk jest nie do pogodzenia z zasadą ochrony godności człowieka i dobra rodziny w połączeniu z obowiązkiem władz publicznych przeciwdziałania bezdomności. Zasady te wymagają wprowadzenia środków zaradczych w postaci pomieszczeń zastępczych (lokali tymczasowych) dla osób eksmitowanych niezależnie od tytułu prawnego, na podstawie którego zajmowali oni lokal.

Za zapewnieniem minimum ochrony osobie eksmitowanej przemawiają również względy humanitarne. Również Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że gwarancje ochrony przed eksmisją na bruk powinny mieć charakter uniwersalny, to jest odnosić się do wszystkich lokatorów, zajmujących lokal mieszkalny na podstawie tytułu prawnego poddanego reżimowi innych przepisów prawa.

Wystąpienie do Ministra Spraw Wewnętrznych dostępne jest tutaj.

Artykuł Małgorzaty Kolińskiej-Dąbrowskiej (Wyjęci spod prawa, Gazeta Wyborcza, 28 lutego 2012) na ten temat dostępny jest tutaj.