Przemoc domowa w Tadżykistanie – raport

Cztery lata po przyjęciu przez władze Tadżykistanu nowych przepisów zapobiegających przemocy domowej organizacje pozarządowe: Nota Bene (Tadżykistan), Międzynarodowe Partnerstwo dla Praw Człowieka (IPHR, Belgia) i Helsińska Fundacja Praw Człowieka (Polska) przygotowały raport, w którym zbadały, dlaczego wiele ofiar przemocy domowej pozostaje bez efektywnej pomocy i wsparcia.

Raport bazuje na badaniu terenowym przeprowadzonym przez IPHR w październiku i listopadzie 2016 r. oraz na przeglądzie literatury i wywiadach.

Raport odwołuje się do postaw społecznych i praktyki, która utrwala stosowanie przemocy domowej i w wielu przypadkach wini za nią ofiarę zamiast sprawcy. Publiczne oświadczenia wygłaszane przez przedstawicieli władz często wzmacniają stereotypy i nierówność płci, co napędza przemoc domową.

Uzyskanie wiarygodnych informacji o skali zjawiska w Tadżykistanie jest utrudnione przez brak wiarygodnych i szczegółowych statystyk. Nie istnieje centralna, państwowa baza danych dostarczająca zagregowanych statystyk narodowych o przemocy domowej, zaś metody i sposób zbierania informacji są niespójne i nieskoordynowane.

Niski odsetek zgłaszanych spraw jest nieustającym problemem, jednak niektóre badania wskazują, że aż jedna na dwie kobiety w Tadżykistanie w którymś momencie życia była ofiarą przemocy domowej, takiej jak przemoc fizyczna, psychiczna, finansowa ze strony swych mężów, teściowych lub innych członków rodziny.

Przyjęcie Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w 2013 r. i inne pozytywne działania podjęte przez rząd w celu zwalczania przemocy domowej były osłabione przez luki prawne, słabość wymiaru sprawiedliwości w obszarze spraw karnych i brak systematycznych i kompleksowych działań władz w zakresie zwalczania przemocy domowej.

Pobierz raport