< Omówienie orzeczeń ETPCz

Orzeczenie w sprawie Ališić i inni przeciwko Bośni i Hercegowinie, Chorwacji, Serbii, Słowenii i Byłej Macedońskiej Republice Jugosławii

Sprawa dotyczy niemożność odzyskania “starych” oszczędności walutowych zdeponowanych w bankach.

Emina Ališić, Aziz Sadžak, i Sakib Šahdanović twierdzili, że nie mogli odzyskać swoich oszczędności walutowych złożonych przed rozwiązaniem Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii w dwóch bankach w Bośni i Hercegowinie: Ljubljanska Banka Oddział Sarajevo (bank słoweński) oraz w Investbanka Oddział Tuzla (bank serbski).

Do lat 1989-90 była Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii (SFRY) oferowała swoim obywatelom atrakcyjne warunki depozytów walutowych. Otrzymywali oni wysokie odsetki, a w razie bankructwa albo „oczywistej niewypłacalności” banku na jego wniosek uruchamiane były gwarancje państwowe. Oszczędzający mogli wypłacać swoje oszczędności w każdym czasie wraz z nagromadzonymi odsetkami.

W rezultacie reform w latach 1989-90 Ljubljanska Banka Oddział Sarajewo stał się oddziałem Ljubljanska Banka Ljubljana, który przejął jego prawa, mienie oraz zobowiązania. Investbanka stał się niezależnym bankiem z siedzibą w Serbii z wieloma oddziałami w Bośni i Hercegowinie, w tym w Tuzli.

W skardze do  Trybunału skarżący zarzucili w szczególności zwlekanie przez państwa sukcesyjne z osiągnięciem porozumienia w sprawie oszczędności walutowych (art.1 Protokołu nr 1). Twierdzili również, że nie mieli wobec nich skutecznego środka prawnego w związku ze stawianymi zarzutami (art. 13).