< Omówienie orzeczeń ETPCz

Orzeczenie w sprawie de Souza przeciwko Francji

Sprawa dotyczy Brazylijczyka De Souza Ribeiro, który od dziecka mieszkał z rodziną w Gujanie Francuskiej. W styczniu 2007 r., został zatrzymany podczas rutynowej kontroli drogowej. Ponieważ nie potrafił przedstawić dowodów, iż przebywa na terytorium francuskim legalnie, został zatrzymany, po czym wydano wobec niego administracyjny nakaz wydalenia i aresztowano. Następnego dnia po południu wystąpił o sądową kontrolę nakazu wydalenia oraz wstrzymanie jego wykonania, jednak deportowano go już w niecałą godzinę po złożeniu wniosku. Sąd administracyjny, który rozpatrywał wniosek tego samego dnia wieczorem, uznał go za bezprzedmiotowy, ponieważ deportacja już się odbyła.

W lutym de Souza wniósł do sądu administracyjnego skargę o ochronę podstawowej wolności (requête en référé liberté). Skarga ta została oddalona. W międzyczasie Brazylijczyk wrócił do Gujany Francuskiej nielegalnie. W październiku 2007 r. sąd administracyjny uznał za bezprawny i uchylił nakaz wydalenia ze stycznia 2007 r. W czerwcu 2009 r, skarżący otrzymał zgodę na pobyt, która została następnie przedłużona do czerwca 2012 r. Obecnie posiada zezwolenie na pobyt “ze względów związanych z życiem prywatnym i rodzinnym”.

W skardze do Trybunału De Souza zarzucił, że w prawie francuskim brakuje skutecznego środka prawnego w związku z zarzutem bezprawnej ingerencji w życie prywatne i rodzinne w rezultacie wydalenia do Brazylii (art. 13 w połączeniu z art. 8 Konwencji).

Trybunał orzekł, iż skarżący bezpośrednio przed deportacją nie miał dostępu do skutecznych środków prawnych w związku z zarzutem na podstawie art. 8 Konwencji (zapewniającego prawo do poszanowania życia rodzinnego). Fakt ten nie został naprawiony przez późniejsze udzielenie mu zgody na pobyt. Nastąpiło więc naruszenie art. 13 (zapewniającego prawo do skutecznego środka odwoławczego) w połączeniu z art. 8 Konwencji oraz zostało zasądzone odszkodowanie w wysokości 3 tys. euro, które Francja musiała wypłacić De Souzie.