< Omówienie orzeczeń ETPCz

Orzeczenie w sprawie Graziani-Weiss przeciwko Austrii

Adwokat Wolfgang Graziani-Weiss z Linzu został w lipcu 2005 r. poinformowany, że sądy austriackie planują ustanowić go kuratorem K. – osoby psychicznie chorej.  Według sądów ani stowarzyszenie kuratorów ani żaden znany krewny nie mógł podjąć się kurateli K.

Graziani-Weiss twierdził, że odmówił, bo zakłóciłoby to jego życie rodzinne a także dlatego, że ze względu na prowadzenie chóru kościelnego nie miałby już czasu na wzięcie na siebie dodatkowego obowiązku. Twierdził poza tym, że nie był przeszkolony w radzeniu sobie z chorobami psychicznymi, a poza tym musiałby się dodatkowo ubezpieczyć, za co K. nie zwróciłby mu pieniędzy.

Sądy uznały te powody odmowy za niewystarczające i we wrześniu 2005 r. ustanowiły go jednak kuratorem K. Miał obowiązek zajmować się takimi sprawami, jak zarządzanie jego dochodami, reprezentowanie przed sądami i innymi władzami. Sądy stwierdziły również, że pomoc słabszym członkom społeczeństwa jest obowiązkiem obywatelskim, a udzielanie pomocy w kwestiach prawnych częścią głównych obowiązków zawodowych adwokatów.

Adwokat odwołał się, bo uważał za dyskryminującą sytuację, w której do działania jako kuratorzy byli zobowiązani jedynie adwokaci i notariusze, podczas gdy inne osoby z wykształceniem prawniczym – takie, jak sędziowie i urzędnicy – posiadając  taką samą wiedzę, nie są obciążone żadnym takim obowiązkiem. Odwołanie zostało oddalone.  Kasacja do Sądu Najwyższego została odrzucona, bo – zdaniem sędziów – sprawa nie rodziła żadnej ważnej kwestii prawnej.

W skardze do Trybunału skarżący zarzucił, że obowiązek działania jako kurator naruszał zakaz pracy przymusowej lub obowiązkowej przewidziany w art.4 Konwencji.