< Omówienie orzeczeń ETPCz

Orzeczenie w sprawie M. i inni przeciwko Włochom i Bułgarii

Sprawa dotyczy braku skutecznego śledztwa w sprawie zarzutu znęcania się nad dziewczyną pochodzenia romskiego przez osoby prywatne.

Skarżącymi byli L.M., S.M., I.I. i K.L. – romska rodzina z Bułgarii: córka, rodzice i szwagierka. Twierdzili, że 12 maja 2003 r. przyjechali do Mediolanu w związku z obietnicą zatrudnienia przy pracach domowych w willi Roma pochodzącego z Serbii.  Według ich relacji S.M. i I.I., sześć dni później – po pobiciu i w sytuacji, w której grożono im śmiercią – zostali zmuszeni do powrotu do Bułgarii. W willi pozostawili córkę L.M., która w owym czasie była jeszcze nieletnia. Twierdzili, że była tam pod ciągłą kontrolą, zmuszano ją do kradzieży i bito, grożono śmiercią i była regularnie gwałcona.

24 maja 2003r. I.I. – matka L.M. – wróciła do Włoch z K.L – szwagierką L.M. Złożyła doniesienie w policji, że jej córka została porwana. 11 czerwca 2003r. policja włoska podjęła interwencję w willi i uratowała L.M.

Następnego dnia L.M., I.I. i K.L. udały się w drogę powrotną do Bułgarii. Twierdziły, że władze włoskie, chociaż prowadziły w tej sprawie śledztwo, nie wszczęły sprawy karnej przeciwko sprawcom porwania. Skarżący wysłali do władz włoskich wiele listów, w większości po bułgarsku, domagając się więcej informacji i postawienia porywaczy przed sądem. Zwrócili o pomoc również do władz bułgarskich.

W skardze do Trybunału skarżący zarzucili w szczególności, że władze włoskie niewystarczająco szybko uwolniły L.M. umożliwiając tym samym dalsze znęcanie się nad nią przez rodzinę serbską w willi. Twierdzili, że L.M. –  zmuszana do udziału w przestępczości zorganizowanej – padła ofiarą handlu ludźmi, za co odpowiedzialność ponosiły Bułgaria i Włochy (art.4). W ich ocenie byli dyskryminowani w obu krajach ze względu na to, że są Romami (art.14).