< Omówienie orzeczeń ETPCz

Orzeczenie w sprawie Ullens de Schooten i Ivan Rezabek przeciwko Belgii

Fernand Ullens de Schooten i Ivan Rezabek byli dyrektorami licencjonowanego laboratorium pod nazwą “Biorim”, które przeprowadzało testy kliniczne, których koszt podlega zwrotowi w ramach systemu ubezpieczeń na wypadek choroby i inwalidztwa.

W pierwszej sprawie wniesionej przez Ullensa de Schootena i Rezabeka chodzilo o to, że ich laboratorium zostało przeszukane 21 listopada 1989r. w rezultacie skargi inspektoratu podatkowego. Wszczęto przeciwko nim postępowanie m.in. o fałszerstwa i nieprzestrzeganie dekretu królewskiego pozwalającego na prowadzenie takich laboratoriów wyłącznie przez osoby posiadające określone kwalifikacje. W maju 1996r. stanęli oni przed Sądem Karnym w Brukseli pod zarzutem oszukania organów odpowiedzialnych za monitoring stosowania przepisów o działalności laboratoriów medycznych.

W drugiej sprawie, wniesionej przez Ullensa de Schootena, wynikającej z tych samych faktów, chodziło o odwołanie od decyzji o zawieszeniu licencji dla laboratorium oddalone przez Radę Stanu.

W pierwszej ze skarg do Trybunału skarżący zarzucili, że Sąd Kasacyjny oddalił ich wniosek o zwrócenie się Trybunału Sprawiedliwości w trybie prejudycjalnym. W drugiej skardze Ullens de Schooten zarzucił, że Rada Stanu odmówiła rozważenia jaskrawo niezgodnej z prawem natury art. 3 dekretu królewskiego i odmówiła skierowania pytań do Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o wydanie w związku z nimi orzeczenia w takim trybie (art.6 ust.1 Konwencji).