< Omówienie orzeczeń ETPCz

Orzeczenie w sprawie X. przeciwko Turcji

Sprawa dotyczy przetrzymywania w izolacji homoseksualnego więźnia.

Skarżący X. został dwukrotnie skazany. W 2008 r. znalazł się w Areszcie Śledczym Buca w Izmirze. Mimo, że był homoseksualistą, został umieszczony w celi z więźniami heteroseksualnymi. Z powodu zastraszania i nękania przez nich zwrócił się do administracji więziennej o przeniesienie go ze względów bezpieczeństwa do celi, którą mógłby dzielić z innymi homoseksualistami. Został natychmiast umieszczony w celi indywidualnej o pow. 7 m. kw. z łóżkiem i toaletą bardzo brudnej i słabo oświetlonej. Twierdził, że ten rodzaj celi jest zwykle wykorzystywany do izolacji więźniów jako środek dyscyplinarny. Pozbawiono go wszelkich kontaktów z innymi więźniami i aktywności społecznej. Nie mógł wychodzić na świeże powietrze, a kontakty zewnętrzne ograniczały się do spotkań z adwokatem i udziału w rozprawach.

W rezultacie kolejnych próśb został przewieziony do szpitala psychiatrycznego w celu ustalenia stanu zdrowia psychicznego. Uznano, że popadł w depresję. Po powrocie wraz z nim przez trzy miesiące przebywał w celi inny więzień homoseksualista. Obaj oskarżyli wtedy strażnika o zachowania homofobiczne, obrazę i pobicie. W rezultacie znów został pozbawiony kontaktów z innymi więźniami, co spowodowało, że wycofał skargę. W 2010 r. przewieziono go do Aresztu Śledczego w Eskişehir i umieszczono w standardowej celi z trzema innymi więźniami, w której korzystał z praw, które przysługują zwykle skazanym.

W skardze do Trybunału zarzucił w szczególności, że był przetrzymywany w bardzo złych warunkach w izolacji ze szkodliwymi skutkami dla jego zdrowia fizycznego i psychicznego (art. 3 Konwencji). Twierdził również, że powodem takiego traktowania była jego orientacja seksualna, co oznaczało dyskryminację (art. 14 Konwencji).