< Publikacje

Dokumenty

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka

Deklaracja uchwalona 10 grudnia 1948 roku jest pierwszym dokumentem ONZ, który zapoczątkował międzynarodowy ruch ochrony podstawowych praw człowieka wymienionych w Deklaracji. Prawa wymienione w Deklaracji to  między innymi: prawo do życia i wolności od tortur lub nieludzkiego traktowania, swobodnego poruszania się oraz prawo do posiadania obywatelstwa. Prawa te przysługują wszystkim osobom niezależnie od płci, ideologii, religii lub innych różnic (Artykuł 2).

Karta Narodów Zjednoczonych

Karta ta jest międzynarodową umową, która zapoczątkowała istnienie Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1945r. Określa cele organizacji i warunki członkostwa, które mają na celu utrzymania pokoju na świecie po I i II wojny światowej. Na początku główne organy organizacji składały się z: Zgromadzenia Ogólnego, Rady Bezpieczeństwa, Rady Gospodarczej i Społecznej, Rady Powierniczej, Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości oraz Sekretariatu. Komitet Praw Człowieka został powołany  w 1966 roku.

Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych

Dokument został stworzony w 1966 roku. Dwa główne obszary, które obejmuje to obowiązki krajów wobec swoich obywateli i prawo obywateli w obliczu swojego państwa. Pod uwagę są brane takie sytuacje jak aresztowanie (art. 9-11), niewolnictwo (art. 8), ogólne ingerencje państwa w życie osobiste (art. 17) oraz kara śmierci (art. 6). Dyskryminacja płci jest zakazana, a równość prawa wobec wszystkich wielokrotnie podkreślana. Komitet Praw Człowieka został powołany do życia na mocy artykułu 28.

Protokół Fakultatywny do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych

Protokół uchwalony w 1966 roku omawia co podlega jurysdykcji Komitetu Praw Człowieka, w szczególności dotyczące zawiadomień do rozpatrzenia składanych przez osoby, które uważają, że którekolwiek z ich praw wymienionych w Pakcie zostało naruszone w przypadku wyczerpania krajowych środków zaradczych (art. 2-5).

Drugi Protokół Fakultatywny do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w Sprawie Zniesienia Kary Śmierci

Drugi Protokół Fakultatywny, przyjęty w 1989 r., dotyczy zniesienia kary śmierci. Uzasadnienie jest takie, że kara śmierci jest przeciwko prawu do życia i jej zniesienie jest pożądane ponieważ artykuł 6 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych sugeruje, że kara śmierci powinna być wyeliminowana.

Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych

Powołując się na prawa człowieka wynikające z przyrodzonej godności praw człowieka, Pakt Praw otwarty do podpisów w 1966 r. rozszerza pojęcie terminu „praw człowieka”, które powinny być zabezpieczone przez państwo w krajowej gospodarce oraz życiu społecznym i kulturalnym.

Powinno ono zagwarantować, że gospodarka rozwija się bez dyskryminacji pracowników na podstawie ich rasy, płci ani innych charakterystyk oraz z warunkami sprzyjającymi do prawa do pracy (art. 7), pod które również podlega prawo do zakładania związków zawodowych (art.8). W sferze społecznej Pakt uznaje, że Państwo powinno chronić i wspomagać rodzinę oraz dążyć do ochrony dzieci i młodzieży (art. 10) podczas przestrzegania prawa do edukacji (art. 13) by poprawić ogólne warunki życia rodzin (art. 11) i zdrowia jej członków (art. 12). Natomiast w sferze kulturalnej, sygnatariusze twierdzą, iż każdy ma prawo do udziału w życiu kulturalnym i uznają korzyści w społeczeństwie wynikające z współpracy kulturalnej (art. 15).

Konwencja w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Rasowej

Konwencja otwarta do podpisu w 1966 r. pierwszy raz podała w pierwszym artykule definicję „dyskryminacji”, która jest uznawana do dziś: „wszelkie zróżnicowanie, wykluczenie, ograniczenie lub uprzywilejowanie z powodu rasy, koloru skóry, urodzenia, pochodzenia narodowego lub etnicznego, które ma na celu lub pociąga za sobą przekreślenie bądź uszczuplenie uznania, wykonania lub korzystania, na zasadzie równości z praw człowieka i podstawowych wolności w dziedzinie politycznej, gospodarczej, społecznej i kulturalnej, lub w jakiejkolwiek innej dziedzinie życia publicznego.”

Konwencja podaje sposoby jakimi Państwo ma obowiązek zapobiegać dyskryminacji, na przykład nie udzielać poparcia dyskryminacji rasowej stosowanej przez jakiekolwiek osoby lub organizacji (art. 2). To także oznacza przeciwdziałaniu propagandzie, która nawołuje lub mogłaby doprowadzić do agresji na polu etnicznym, rasowym lub jakimkolwiek innym (art. 4). Konwencja również utworzyła Komitet do spraw likwidacji dyskryminacji rasowej na mocy artykułu 8. Dzisiaj, Komitet monitoruje działania prawne, sądowe, administracyjne i wszystkie pozostałe przez państwa by zwalczać dyskryminacje rasową.

Konwencja w Sprawie Zakazu Stosowania Tortur oraz Innego Okrutnego, Nieludzkiego lub Poniżającego Traktowania albo Karania

Konwencja zakazuje stosowania tortur. W rozumieniu Konwencji tortury to: „każde działanie, którym jakiejkolwiek osobie umyślnie zadaje się ostry ból lub cierpienie, fizyczne bądź psychiczne, w celu uzyskania od niej lub od osoby trzeciej informacji lub wyznania, w celu ukarania jej za czyn popełniony przez nią lub przez osobę trzecią albo o którego dokonanie jest ona podejrzana, a także w celu zastraszenia lub wywarcia nacisku na nią lub osobę trzecią albo w jakimkolwiek innym celu wynikającym z wszelkiej formy dyskryminacji, gdy taki ból lub cierpienie powodowane są przez funkcjonariusza państwowego lub inną osobę występującą w charakterze urzędowym lub z ich polecenia albo za wyraźną lub milczącą zgodą.”.

Określenie to nie obejmuje “bólu lub cierpienia wynikających jedynie ze zgodnych z prawem sankcji, nieodłącznie związanych z tymi sankcjami lub wywołanych przez nie przypadkowo” (art. 1).  Uznaje, że nic nie stanowi usprawiedliwienia dla stosowania tortur (art. 2) oraz, że tortury powinny być karane przez państwa uznając ich poważny charakter (art. 4). Konwencja na mocy artykułu 17 stworzyła Komitet przeciwko torturom.

Deklaracja praw osób należących do mniejszości narodowych i etnicznych, religijnych i językowych

Deklaracja, przyjęta 10 grudnia 1992 roku, przedstawia obowiązki krajów Organizacji Narodów Zjednoczonych wobec mniejszości na ich terytoriach, które mają im zapewnić bezpieczne środki lub warunki by kultywować swój język, kulturę i tradycje i zapobiec wykluczeniu poprzez na przykład wolność prowadzenia stowarzyszeń. Deklaracja ma przeciwdziałać dyskryminacji zakładając, że integracja mniejszości będzie miała pozytywne efekty w społeczeństwie.United Nations Charter

The charter is an international agreement which created the United Nations in 1945. It outlines the objectives of the organization and conditions of membership, whose aims are to maintain peace after the two world wars. In the beginning the main organs of the organization were made up of: the Main Assembly, Security Council, Economic and Social Council, Trusteeship Council, International Court of Justice and a Secretariat. The Committee of Human Rights was established later in 1966.

Universal Declaration of Human Rights

The declaration adopted in 1948 is the first UN document initiating a worldwide campaign for the protection of basic human rights listed in the declaration, including: freedom of life and security free from torture or inhumane treatment, freedom of movement as well as the right to have a citizenship. What is significant is that these rights are available to everyone regardless of gender, ideology, religion or other differences, as described in Article 2.

International Covenant on Civil and Political Rights

The document was created in 1966. The two main areas which it covers are the responsibilities of the nations to their constituents and the rights of the citizens in respect of their country. Taken under account are such situations as arrest (art. 9-11), enslavement (art.8), general interference of the nation in a person’s personal life (art. 17) in addition to the death penalty (art. 6). Gender discrimination is forbidden and the equality of law is underscored multiple times. The Human Rights Committee was created by article 28.

Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights

The protocol adopted in 1966 describes what falls under the jurisdiction of the Human Rights Committee, in particular the notices submitted by individuals who believe any of their rights outlined in the Covenant have been infringed upon in the case of the exhaustion of domestic judicial aid (art. 2-5).

Second Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights, Aiming at the Abolition of the Death Penalty

The Second Optional Protocol, adopted in 1989, relates the abolition of the death penalty. The reasoning is that the death penalty is against the right to life and its abolition  should be encouraged due to article 6 of the International Covenant on Civil and Political Rights that suggests the death penalty should be eliminated.

International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights

Calling upon human rights resulting from the inherent dignity of the human person, the International Covenant opened for signature in 1966 elaborates upon and extends the term “human rights”, which should be secured by the state in the domestic economy as well as the social and cultural life. It should guarantee that the economy is evolving without any employee discrimination on the base o their race, gender or other characteristics as well as with conditions that allow them to make use of their right to work (art. 7), under which category also falls the right to form labor unions (art. 8). In the social sphere the Covenant sets forth the belief that the state should protect and support family and strive towards security of children and teens (art. 10) whilst respecting the right to education (art. 13) to improve the overall familial living conditions (art. 11) and the health of its members (art. 12). In the cultural sphere, the signatories agree that everyone has the right to participate in the cultural life and they recognize the benefits of society resulting from cultural interaction (art. 15).

International Covenant on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination

The Convention opened for signature in 1966 for the first time provided a definition in its first article of “discrimination”, which is still used today: “any distinction, exclusion, restriction or preference based on race, color, descent, or national or ethnic origin which has the purpose or effect of nullifying or impairing the recognition, enjoyment or exercise, on an equal footing, of human rights and fundamental freedoms in the political, economic, social, cultural or any other field of public life.” The Convention provides ways in which the state has the obligation to prevent discrimination, for example not endorsing racial discrimination utilized by whichever individual or group (art. 2). This also includes preventing propaganda, which calls upon or could result in aggression based on ethnicity, race or any other factor (art. 4). The Convention also created the Committee on the Elimination of Racial Discrimination by article 8. Today, the Committee monitors legal, judicial, administrative and any other proceedings by countries to combat racial discrimination.

Convention Against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment

The convention forbids the use of torture, wherein “torture” is: “any act by which severe pain or suffering, whether physical or mental, is intentionally inflicted on a person for such purposes as obtaining from him pr a third person information or a confession, punishing him for an act he or a third person has committed or is suspected of having committed, or intimidating or coercing him or a third person, or for any reason based on discrimination of any kind, when such pain or suffering is inflicted by or at the instigation of or with the consent or acquiescence of a public official or other person acting in an official capacity. It does not include pain or suffering arising only from, inherent in or incidental to lawful sanctions” (art. 1). It reasons, that nothing can be used to excuse their use (art. 2) as well as that tortures should be punished by countries since they are a grave offense (art. 4). The convention by article 17 created the Committee against Torture.

Convention on the Rights of the Child

In the understanding of the Convention of 1991, the term “child” indicates an individual under the age of eighteen unless he has been declared an adult prematurely in accordance with the law. The Convention is guided by the need to secure the interests of the child wherever it might be (art. 3). It also reasons that the child has the right to live, freely assembly oneself, privacy as well as the right to the freedom of thought and conscience (art. 6, 13-17) and its rights have to be respected independent of his characteristics which form his entity (art. 2). The Convention also takes under the account extraordinary situations, when a child can be taken away from its lawful guardians by the court (art. 9) or when one or both of the parents live abroad (art. 10).

Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women

The definition of “discrimination against women” according to the Convention of 1979 is “any distinction, exclusion or restriction made on the basis of sex which has the effect or purpose of impairing or nullifying the recognition, enjoyment or exercise by women, irrespective of their marital status, on a basis of equality of men and women, of human rights and fundamental freedoms in the political, economic, social, cultural, civil or any other field” (art. 1). The signatories are compelled to, amongst other points, introduce a legal framework that protects women’s rights on the basis of equality with men (art. 2). States Parties should also take steps to change the social and cultural models through which women are judged (art. 5).

Optional Protocol to the Convention on the Elimination of Discrimination Against Women

The optional protocol gives the rights and authorizes the Committee formed by the Convention to receive and consider notices on the subject of discrimination of women; forms and cases of discrimination are described in the Convention and the Committee has the right interfere only all possible domestic remedies have been exhausted (art. 1-6).

Convention Relating to the Status of Refugees

Convention of 1951 already in the first article provides an extensive definition of the term “refugee”. It provides the responsibilities of the refugee to the country in which it resides to maintain a public order (art. 2) as well as the responsibilities of the nations to treat refugees without discrimination (art. 3) and on the same conditions as national citizens (art. 4). Extraordinary cases are considered as well, for example war (art. 8-10). Almost all the aspects of a refugees life are reflected in separate chapters: juridical status, employment, welfare, administrative measures, executor and transitory provisions.

Standard Minimum Rules for the Treatment of Prisoners

Rules of 1984 establish the conditions and terms in which the prisoners may find themselves in, the procedure of their acceptance to prison and their general personal quotidian life (which relates to contact with the outside world, attire, personal hygiene). They regulate for example what should guide the personnel when choosing the institutional personnel (46-54), the life of the prisoners (71-76) in addition to health care (22-26).