Rekomendacje wobec nowego paktu o azylu i migracji

Organizacje społeczne przedstawiły we wspólnym apelu następujące rekomendacje dla legislatorów unijnych w związku z nadchodzącymi negocjacjami w sprawie nowego paktu o azylu i migracji, który został ogłoszony we wrześniu 2020 roku przez Komisję Europejską:

• Skupienie się na utrzymaniu i podniesieniu standardów azylowych i standardów praw człowieka w Europie, a nie na powrotach i deportacjach.

• Odrzucenie obowiązkowego stosowania procedur azylowych oraz powrotowych na granicach: są to procedury niespełniające norm, które zmniejszają ochronę wnioskodawców i zwiększają poziom stosowania detencji. Zaostrzą obecny brak solidarności w zakresie azylu w Europie, nakładając większą odpowiedzialność na państwa członkowskie na granicach zewnętrznych. Doświadczenia z hotspotów i podobnych inicjatyw pokazują, że stworzenie kolejnych procedur azylowych może spowodować znaczne obciążenie administracyjne i koszty oraz spowodować większą nieefektywność systemu.

• Wprowadzenie całkowitego zakazu pozbawiania wolności dzieci w związku z migracją, co wynika z Konwencji o Prawach Dziecka ONZ.

• Pracowanie nad propozycjami, które od podstaw zreformują sposób, w jaki zorganizowana jest odpowiedzialność za osoby ubiegające się o azyl w Europie, uwzględniając przy tym zasadę pierwszego kraju wjazdu – w celu stworzenia znaczących i przewidywalnych mechanizmów solidarnościowych.

• Ograniczenie możliwości odstępstw państw członkowskich od obowiązku rejestrowania wniosków o udzielenie azylu lub rozpatrywania wniosków o azyl, aby uniknąć tworzenia zachęt dla państw członkowskich do działania w trybie kryzysowym i obniżania standardów azylowych.

• Zwiększenie zabezpieczenia podczas procedury sprawdzającej („screening procedure”), aby zapewnić dostęp do informacji i dostęp do pomocy prawnej, jednocześnie tak by potrzeby i zagrożenia zdrowotne były wykrywane oraz by szybko podejmowano adekwatne działania. Należy zwrócić przy tym uwagę na obawy dotyczące rejestracji i udostępniania danych biometrycznych.

• Dopilnowanie, aby mechanizmy monitorowania praw podstawowych na granicach miały szeroki zakres, obejmujący wszystkie naruszenia praw podstawowych na granicy, tak by były naprawdę niezależne od władz krajowych oraz dysponowały odpowiednimi zasobami.

• Sprzeciwienie się próbom wykorzystania pomocy rozwojowej, handlu, inwestycji, systemów wizowych, współpracy w zakresie bezpieczeństwa oraz innych polityk i funduszy w celu wywierania presji na państwa trzecie do współpracy w zakresie ściśle określonych celów UE w zakresie kontroli migracji.

• Ocenę długoterminowego wpływu zewnętrznej polityki migracyjnej UE na pokój, prawa i zrównoważony rozwój oraz upewnienie się, że zewnętrzna polityka migracyjna nie przyczynia się do łamania praw człowieka i jest wrażliwa na konflikty.

• Znaczące rozszerzenie bezpiecznych i regularnych tras do Europy poprzez szybką realizację obecnych zobowiązań w zakresie przesiedleń, proponowanie ambitnych nowych celów i zwiększanie możliwości ścieżek ochrony, a także legalnej migracji do pracy i nauki w Europie.
• Wzmocnienie depenalizacji działań humanitarnych i innych niezależnych działań społeczeństwa obywatelskiego oraz usunięcie przeszkód dla podmiotów społeczeństwa obywatelskiego ratujących życie i niosących inną pomoc na lądzie i na morzu.

• Ustanowienie finansowanej i prowadzonej przez UE operacji poszukiwawczo-ratowniczej na Morzu Śródziemnym.

• Oparcie się na obiecujących propozycjach wspierania integracji poprzez dostęp do pobytu długoterminowego i praw pokrewnych oraz poprzez wdrażanie nadchodzącego planu działania na rzecz integracji i włączenia (“Action Plan on Integration and Inclusion”) na szczeblu UE, krajowym i lokalnym.

Powiązane artykuły:

• Nowy pakt o migracji i azylu – apel European Council on Refugees and Exiles ECRE