Wyrok w sprawie prowokacji dziennikarskiej – dziennikarz winny

Sąd Rejonowy w Białymstoku uznał Endy’ego Gęsinę-Torresa, dziennikarza, który dokonał prowokacji dziennikarskiej w ośrodku dla uchodźców w Białymstoku, za winnego zarzucanych mu czynów i odstąpił od wymierzenia kary. Sąd orzekł środek karny w postaci zapłaty 2 tys. zł na rzecz Funduszu pomocy pokrzywdzonym oraz pomocy postpenitencjarnej.

Endy Gęsina-Torres w styczniu br. został zatrzymany przez patrol drogówki za przekraczanie jezdni w nieodpowiednim miejscu. Gęsina-Torres wykorzystał swoje  kubańskie pochodzenie – twierdził, że dostał się do Polski nielegalnie z Białorusi, a jego dokumenty zostały skradzione. Decyzją sądu został umieszczony w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w Białymstoku. Gęsina-Torres dokumentował funkcjonowanie ośrodka za pomocą kamery umieszczonej w zegarku.

W ustnych motywach uzasadnienia wyroku sąd stwierdził m.in., że w tej sprawie istota problemu sprowadzała się do oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu zarzuconych Endy’emu Gęsinie-Torresowi. Mając na uwadze wszystkie okoliczności sprawy, sąd uznał, że szkodliwość społeczna czynu nie była znikoma.

Zdaniem sądu czyny dziennikarza godziły w dobro wymiaru sprawiedliwości, a także w wiarygodność dokumentów. W ocenie sądu nie stanowiły one prowokacji dziennikarskiej, sprawa zaś nie dotyczyła wolności wyrażania opinii. Sąd uznał, że „prowokacja” godziła w podstawy demokratycznego państwa, czyli w podstawy wymiaru sprawiedliwości.

O prowokacji – zdaniem sądu – można mówić tylko gdy dokonujący jej zmierza do tego, aby inna osoba popełniła przestępstwo. Innymi słowy prowokacja polega na podżeganiu do popełnienia przestępstwa. Działanie Endy’ego Gęsiny-Torresa takiego charakteru nie miało. Co więcej, prowokacja może mieć miejsce tylko w ściśle określonych przez ustawy okolicznościach i jest zastrzeżona tylko dla określonych organów.

Biorąc pod uwagę cel i motywację oskarżonego, sąd zdecydował się jednak odstąpić od wymierzenia kary i poprzestać na środku karnym w postaci świadczenia pieniężnego, uznając, że cele postępowania karnego zostały w ten sposób osiągnięte.

Wyrok jest nieprawomocny.