Materiały informacyjne na spotkanie Dialogu Praw Człowieka UE-Tadżykistan w czerwcu 2015 r.

W ostatnich latach władze Tadżykistanu podjęły kilka pozytywnych kroków, by przeciwdziałać torturom i je zlikwidować. Mimo to jeszcze w lutym 2015 r. Specjalny sprawozdawca ds. tortur wyraził swoje zaniepokojenie kontynuacją stosowania tortur w Tadżykistanie i bezkarnością sprawców. Aby osiągnąć oczekiwane, trwałe rezultaty, potrzebne jest zainteresowane międzynarodowe i wola polityczna władz Tadżykistanu.

Materiały informacyjne podsumowują kluczowe rozwiązania przyjęte przez władze w ostatnich latach i wyróżniają trzy obszary spraw wciąż budzących niepokój, które utrwalają praktykę tortur w Tadżykistanie. Są to: przetrzymywanie w izolacji na początku zatrzymania, brak niezależnego mechanizmu monitorującego oraz łagodny wymiar kar dla sprawców. Informacja zawiera kluczowe rekomendacje, których zastosowanie mogłoby w znaczny sposób zmniejszyć liczbę incydentów stosowania tortur i innych form złego traktowania.

Wśród pozytywnych zmian, jakie zaszły w Tadżykistanie w ciągu ostatnich lat należy wskazać włączenie do kodeksu karnego definicji tortur, która jest zgodna z tą zawartą w Konwencji przeciwko Torturom ONZ. Dotychczas na podstawie artykułu zawierającego definicję wszczęto 5 spraw.

W 2014 r. rodziny dwóch mężczyzn, którzy zmarli w areszcie zostały pierwszymi znanymi przypadkami uzyskania zadośćuczynienia od sądu za stosowanie tortur lub innych form złego traktowania.

W 2015 r. władze powołały grupę roboczą, która ma na celu opracowanie planu reform systemu penitencjarnego. W maju przedstawiciele Koalicji organizacji pozarządowych przeciwko torturom w Tadżykistanie zostali zaproszeni do uczestnictwa w jej pracach.

Od 2011 do 2014 r. członkowie Koalicji udokumentowali więcej niż dwa tuziny przypadków rocznie poddawania torturom mężczyzn, kobiet i dzieci. W ciągu pierwszych 4 miesięcy 2015 r. Koalicja zarejestrowała 12 przypadków. Tylko w małym odsetku tych spraw zostały podjęte oficjalne dochodzenia, natomiast w wielu – mimo że przynajmniej częściowo incydenty stosowania tortur wydawały się być potwierdzone – wszczynane były wyłącznie postępowania dyscyplinarne. Uważa się, że wiele ofiar nie składa skarg z obawy przed represjami.

Materiały informacyjne dostępne są tutaj.