Prof. Legutko musi przeprosić za „rozpuszczonych smarkaczy”

Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną prof. Ryszarda Legutki. Proces o ochronę dóbr osobistych wytoczyła mu dwójka licealistów, Zuzanna Niemier i Tomasz Chabinka, których prof. Legutko nazwał “rozpuszczonymi smarkaczami”.

Zuzanna Niemier oraz Tomasz Chabinka, byli uczniami klasy maturalnej XIV Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu. W listopadzie 2009, r., w związku z wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Lautsi przeciwko Włochom, złożyli w gabinecie dyrektora szkoły petycję, w której zwrócili się prośbą o usunięcie symboli religijnych z terenu szkoły.

Te wydarzenia zostały wielokrotnie opisane w prasie. Publicznie odniósł się do nich profesor Ryszard Legutko, europoseł z okręgu wrocławskiego. W wywiadzie nazwał uczniów m.in. ”rozpuszczonymi smarkaczami”, a ich działania “typową szczeniacką zadymą”,

Sąd Najwyższy wskazał, że doszło w tej sprawie do naruszenia dóbr osobistych. Sąd uznał, że Zuzanna Niemier i Tomasz Chabinka skorzystali z konstytucyjnego prawa do złożenia petycji i wypowiedzieli się w istotnej sprawie dotyczącej organizacji ich szkoły, a mianowicie w kwestii obecności symboli religijnych w szkole. Poprzez podniesienie kwestii ważnych społecznie nie stali się jednak osobami publicznymi. Jak wskazał SN sformułowania użyte przez prof. Legutko – osoby o dużym autorytecie – były nacelowane na konkretne osoby nie zaś poglądy, miały charakter nadmierny, krzywdzący i godziły w dobre imię i godność licealistów.

„Wyrok ten ma istotne znaczenie dla wytyczenia granic dozwolonej krytyki i dla jakości dyskusji publicznej.” – mówi Irmina Pacho, prawniczka HFPC. „Jak podkreślił Sąd Najwyższy, osoba publiczna musi wnosić więcej do życia publicznego, jednak nie może sobie na więcej pozwolić” – dodaje Irmina Pacho.

Uczniowie wnieśli przeciwko prof. Legutce pozew o naruszenie dóbr osobistych. Pomimo prób strony nie zawarły ugody. Zarówno sąd pierwszej, jak i drugiej instancji uznały, że prof. Legutko powinien przeprosić licealistów.

Sprawa jest objęta Programem Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Powodów w postępowaniu reprezentuje pro bono adw. dr Anna-Maria Niżankowska-Horodecka.