< Omówienie orzeczeń ETPCz

Orzeczenie w sprawie Kotov przeciwko Rosji

Sprawa dotyczy niemożności odzyskania wierzytelności od syndyka banku postawionego przez sąd w stan upadłości.

Vladimir Mikhaylovich Kotov z Krasnodaru w kwietniu 1994r. złożył w depozycie oszczędnościowym w banku handlowym pewną kwotę pieniędzy. W sierpniu tego samego roku chciał ją wycofać, bo bank obniżył oprocentowanie. Bank poinformował go jednak, że ze względu na brak środków nie może mu zwrócić pierwotnego depozytu ani należnych odsetek. Kotov wystąpił przeciwko bankowi do sądu. W dwóch wyrokach (z 20 lutego 1995r. i 5 kwietnia 1996r.) Sąd Rejonowy w Krasnodarze zasądził na jego rzecz kwoty należne od banku w wysokości prawie 18 tys. rubli.

W tym czasie, 16 czerwca 1995r. Okręgowy Sąd Gospodarczy w Krasnodarze wydał polecenie likwidacji tego banku i ustanowił syndyka masy upadłościowej. Całkowite długi banku przekraczały jego dostępne aktywa. Obowiązujące wówczas przepisy przewidywały, że w takich sytuacjach roszczenia indywidualnych wierzycieli takich, jak Kotov, miały pierwszeństwo. Mimo to komitet wierzycieli zdecydował, że w pierwszej kolejności pieniądze będą zwracane niektórym  innym kategoriom osób.  W rezultacie 700 osób otrzymało pełny zwrot należnych im kwot. Kotov do nich nie należał. Otrzymał jedynie jej niewielki ułamek.

W 1998r. Kotov odwołał się z powodzeniem do sądów gospodarczych zarzucając naruszenie prawa, bo on był w priorytetowej grupie wierzycieli i powinien mieć pierwszeństwo. Sądy gospodarcze stwierdziły, że syndyk nie stosował właściwie prawa i nakazały mu naprawić sytuację. Decyzja ta pozostała na papierze, bo bank nie miał już żadnych środków.

W 1999r. skarżący wszczął kolejne postępowanie przed sądami gospodarczymi, tym razem przeciwko syndykowi domagając się od niego zwrotu kwoty należnej mu od banku.

W czerwcu 1999r. postępowanie upadłościowe  zostało zakończone z powodu nieujawnienia dalszych przedmiotów majątkowych do podziału i bank został formalnie zlikwidowany.

W skardze do Trybunału Kotov zarzucił naruszenie art.1 Protokołu nr 1 (prawa własności), bo w rezultacie bezprawnego podziału majątku banku nie mógł otrzymać zwrotu należnych mu kwot.